İmparator Şuppiluliuma

Tarih okumalarına dünyanın milyonlarca yıl önceki oluşumundan başladığımda neolitik dönem ve sonrası bana yeniçağ tarihi gibi gelmişti. Hani insanın ilk halinin dört ayaktan iki ayak üstüne geçmesinin binlerce yılı gerektirdiği o sıkıcı dönemden gele gele ilk yerleşik düzene geçip ilk evleri yapmaları dolayısıyla aile olmaları ve hatta tarıma geçmeleri devrimlerin en büyüğü olmalıydı o an için. Okumalar ilerledikçe ilk devletler onca şehir, mimari ve en önemlisi sanat tarihçiler / arkeologlar için dönemin yaşamını yansıtan tabletler,( yazın yayınlar), süslemeler ve tasvirler. Sonrası bulmaca çözer gibi çok çalışma gerektirse de geliyor zaten. 

St. Pierre Kilisesinden anayola indiğimde hedefim Hatay arkeoloji müzesi idi. Mozaikler seni bekler dedim içimden. Bu heyecan anlatılmaz, üniversitede hocalarımız meslek hastalığı derdi buna. Uzun zamandır görmediğim, çok özlediğim, onların da beni beklediğini düşündüğüm bir sürü tanıdık aynı yerde beni bekliyordu sanki. Telefonu saatlerce sessize alıp taş devrinden başladı yolculuk. Girişten başlayıp bölüm bölüm anlatmalı. Taş, tunç, neolitik derken müzenin belli periyoda bağlanmış düzeni içinde karşıma yıllardır okurken hayran olduğum bir İmparator çıktı. O, sonuna kadar açtığı kocaman gözleriyle sanki bana bakıyordu. Eski bir ahbabım gibi sevindim onu görünce. Bu 2. Şippiluliuma evet O. Sakallı, iri ve sonuna dek açık gözleri, bukleli saçları, ilginç bir miğfer benzeri başlığın altında görünen oldukça irice bir baş heykeli büst şeklinde müzenin tam başlangıcına konuşlanıvermiş. Geç hitit döneminde hüküm süren Şuppiluliuma’ya ait heykel Hatay’ın Reyhanlı ilçesindeki Tell Tayinat höyüğünde yapılan kazılarda bulunmuş. Özgününde uzunluğu 1,5 metre ve 1,5 ton ağırlığında olan heykelin tamamının müzede sadece baş kısmı sergileniyor. Aslında heykelin bütününde bir elinde mızrak diğer elinde başak demetinin olduğunu görseydi insanlar İmparatorun Hattuşaştan Hataya gelme nedeninin Anadoluyu açlıktan kurtarmak olduğunu ve bu uğurda Akdenizdeki korsanlarla savaştığı, elindeki başak demeti ve mızrakla bunu sembolize ettiği daha iyi anlaşılabilirdi. Bir imparator okudum ben ve okurken hayran oldum çünkü halkı doyurdu önce, ilk düşüncesi insan oldu insanın refahı huzuru ve adaleti sonra hükümranlık.

Adı hititçe bir kökten olan ilk kral. Anlamı ise saf kaynaklı demek. M.Ö 1430 larda yaşamış ve 35 yıl hüküm sürmüş Anadolu topraklarında. Yakın doğu tarihi için önemli bir isim. Bizim tarihçiler askeri dehası açısından Kanuni’ye benzetse de bence tartışılır bir durum. Hitit krallığını Hattuşaş’da İmparatorluğa taşımış ve bunu yaparken halkı fakirleşmemiş. 

Dönemindeki tarih kroniklerine bakıldığında İmparator Şippiluliuma iyi ve adaletli bir hükümdar olarak tarihe geçmiş. Elinde bulundurduğu onca gücü iyiliğe kullamak kolay bir iş olmasa gerek. Halkı onu daima sevmiş ve sevginin olduğu yerde huzur olmuş. İmparatorun hayatını okuduğumuzda kısa ömrünün savaşlarda geçtiğini görürüz. Diğer çoğu hükümdarlar gibi. İmparatorun bu betimlemesi oldum olası hoş gelir bana. Sempatik biri, verdiğim selamı almış gibi ve sanki beni bir yerlerden tanıyor gibi. 

Merhaba İmparator hazretleri dedim gülümseyerek ve bir iki fotoğraf çektikten sonra hitit dönemi duvar kabartmalarının ziyaretini bitirip sessizce tekrar heykelin yanına dönüp hafiften kulağına eğilerek, hoşça kal dedim. İçimiz hep bir hoşça kal ülkesi demiş ya şair işte öyle hoşça kal dedim ben de. Bir özet yapmak gerekirse; İyi insanlar unutulmaz tıpkı iyi masallar gibi.